Η φύση εκδικείται

H ζωή δεν είναι τόσο μπερδεμένο κουβάρι εμείς δεν έχουμε την υπομονή να το ξετυλίξουμε από τη σωστή φορά του. Η ανάγκη της επιβίωσης που μας έχουν επιβάλει για να μπορούν να κερδοσκοπούν κάποιοι επιτήδειοι και να λυμαίνονται τα αγαθά της..

Στο βωμό του πλούτου εναποθέτουμε… Σεβασμό ,αξιοπρέπεια, αγάπη. Οι σχέσεις έχουν χάσει τη μαγεία γιατί έχει καταντήσει ένα δούναι και λαβείν τόσα σου δίνω και περιμένω το ίδιο αν όχι και περισσότερα. Τις φιλίες τις βάζουμε στη ζυγαριά.

Έτσι χάνονται οι στιγμές .Το παιδί που έχουμε μέσα μας το φυλακίζουμε μην τυχόν και με την αθωότητα του προδώσει τα φυλακισμένα αισθήματα μας και απελευθέρωση το ρομαντισμό μας με κίνδυνο να φανούμε στους υπόλοιπους αφελής .

Αναρωτιέμαι πόσο ελεύθεροι είμαστε και που διαφέρουμε από τους πραγματικά φυλακισμένους ?

Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς να ξεφύγεις από ενα τόσο καλά δομημένο με βρώμικα και ύπουλα υλικά κατεστημένο .

Το σύστημα έχει καταφέρει να μας αλυσοδέσει στραγγαλίζοντας και ευνουχίζοντας κάθε προσπάθεια ελευθέριας και διεκδικήσεις των δικαιωμάτων.

Ασφυκτιά ο Πλανήτης και η φύση εκδικείται.

Και μαζί με αυτόν ασφυκτιούμε και εμείς. Οι θάλασσές μας χάνουν το καθάριο γαλάζιο τα αγαθά που μας προσφέρει λιγοστεύουν.
Οι ρύπανση και η αλόγιστες υπέρ αλιεύσεις γδέρνουν τα σπλάχνα της. Τα οικοσυστήματα μας διαταράσσονται.

Τα δάση μας καίγονται. Αυτός ο πανέμορφος πινάκας της φύσης παρουσιάζει έντονα σημάδια καταστροφής.

Σαν κάποιο
χέρι τον γρατζουνάει θέλοντας να τον καταστρέψει. Ας σταματήσει αυτό το έγκλημα όσο γίνεται πιο γρήγορα.Τι μπορούν οι γεμάτες τσέπες να προσφέρουν σε ενα ρημαγμένο Πλανήτη;

Γράφει η Μυρτώ Πανθέου

.